Niet naar tante Sonja........

29 april 2016 - Isla Cristina, Spanje

Het is niet gelukt om in contact te komen met tante Sonja, haar telefoonnummer bestaat niet meer, Iet is gaan googelen op Hollandse clubs, begraafplaaten ( het kan natuurlijk dat ze is overleden...) bejaardentehuizen etc. Mails verstuurd, geen respons. En op de bonnefooi erheen vonden wij geen optie, wij weten van ons vorige bezoek ( jaren geleden) dat wij daar met de camper niet kunnen komen, dus helaas.......
Verder hebben wij genoten van Torre del Mar, zijn naar de markt geweest, ohhh Wilma, tassen voor jou.......ik heb voor het eerst churros met chocolade gegeten, dat zie je alle Spanjaarden eten, een soort langwerpige oliebollen en dat dopen ze dan in de chocolade, nou dat was eenmalig. Geef mij maar een lekker stuk taart...... We zijn naar het strand geweest, voor het eerst het water in, brrrrrrrrr
Het stikt hier en overal waar we zijn van de Chinezen, die hebben allemaal winkels met goedkope spullen.
Onze Belgische buren gingen een paar dagen de bergen in, zijn gek op orchideeën en gaan daar dan foto's van maken. Ik ga ze nog missen. We kregen een mooi grondzeil van ze, om voor de camper te leggen, blauw, kan toch niet beter.
En jullie zien een foto van een kapelletje, die is aan het einde van de boulevard, alle Spanjaarden stoppen daar, slaan een kruisteken, sommige bidden, mooi om te zien. Laatste avond nog lekker een keer Indiaas gegeten.
Volgende dag vroeg op, op naar Peter Koekebakker, zo'n 200km verder. Dwars door Sevilla gereden, grote imposante stad. Ook zo gek, zo zit je op de snelweg, en dan opeens een stoplicht of rotonde.
Met een auto vol hondenbrokken, 5 zakken a 15 kilo.....Maar wat heel vervelend is, Bep is waarschijnlijk ergens van geschrokken, en wil nu steeds voorin bij ons, nou mag ze overal komen, maar als we rijden niet voorin, dus vast in de riem, maar toch steeds proberen bij ons te komen, hopeloos werden we ervan....
En toen Anita ons rondjes liet rijden in La Linea de Conception, over smalle weggetjes, soms moest ik vooruit lopen om te kijken of de camper er wel door kon....en aan iedereen gevraagt, animal in need, Peter, hollandaise, niemand wist het....en we voor de vijfde keer op hetzelfde punt uitkwamen, was de stemming in de warme camper, ver onder het vriespunt..... Dit was Iet haar goal, zij volgt al negen jaar, sinds zij Beppie heeft, alle verhalen van Peter en Ana op facebook.... daar kwamen de tranen....we zijn die benauwde straatjes uitgereden, ergens geparkeerd, wat te doen?????en wat doen we met al dat voer???
Ik zei ik ga nog 1 poging wagen, 2 wandelaars aangesproken, met handen en voeten, blaffend en al uitgelegd wat we zochten.... en die zeiden, ook met handen en voeten, tranquilo, tranquilo. Wat ik begreep, hij ging z'n auto halen, en zou voor ons uitrijden??? En wij wachten, wachten.....hadden de hoop al opgegeven, maar na ruim een half uur ( kunnen jullie je voorstellen hoe wij daar stonden....)ja hoor, daar kwamen ze aan. En reden net als wij diezelfde k...kl... weggetjes, waar wij al 5 x hadden gereden.....en stopte bij.......Peter Koekebakker. ...halleluja! !!!!!!!! ( onze beschermengelen heel erg bedankt...)
Het was gewoon aan de buitenkant niet te herkennen, een gewoon hek..... niets met dieren of zo ( en dat doen ze voor de zigeuners, ze willen niet herkenbaar zijn, die komen honden stelen, om ze op te eten, brrrr) en dan is daar een hele warme ontmoeting met Peter en Ana, Iet liet Bep's paspoort zien, met de foto van Bep in Ana 's armen, als puppie. Ze wist het nog, toen waren ze net begonnen met dit asiel. Verder is het heel gek om mensen die je al zo lang volgt, in het echt te zien....Ze waren superbij met al het voer en onze donatie, maar vooral met het pak pannenkoekenmeel. .... ( ja Sas, toch bewaard...)
En dan zie je al die honden, zo'n 600.....die wachten op een baasje.... wij hadden van te voren tegen elkaar gezegd, wat voor lieverdjes wij ook zien, we nemen er geen mee......en dat is ook niet gebeurd.
Hè hè, missie geslaagd.... Peter heeft ons op Facebook met foto's erbij bedankt, zo leuk....
We hadden voor na Peter een camping in de buurt opgezocht en kwamen terecht in Tarifa, mooie camping met dito strand met uitzicht op Marroko.
Helemaal moe van alle emoties.......
Toch besloten de volgende dag weer te gaan rijden, we willen richting Portugal. ...en zo geschiedde. .. Bep weer zo gek in de auto, zat op een gegeven moment in Iet haar nek( onder het rijden) levensgevaarlijk. .. Wat moeten we daarmee, als ik bij haar ga zitten is het goed, maar ik kan toch niet die duizenden kilometers bij haar blijven zitten??????( ondertussen al 3260 km gereden) en normaal ligt Bep gewoon te slapen......
Flink eind gereden, 332 km en gestopt, 2 km voor de Portugese grens....in Isla Cristina, mooie camping, aardige mensen en ja, het strand..... zoals in Cabanas.... schelpen, zoveel en zo groot.... en Bep helemaal in haar element, zo blij, wij ook weer blij....
De camping staat in een natuurgebied, Rio Carreras, beroemd om zijn flamingos,pelikanen, ooievaars (heeft Iet al gezien), vele soorten roofvogels, er komen hier dan ook veel vogelspotters, het is een beschermd gebied. De vooruitzichten qua weer zijn geweldig, dus we gaan hier uitrusten en genieten......
Vandaag een heerlijke strand wandeling gemaakt, Deborah, welke schelp wil je dit jaar hebben? Groot, klein, kleurtje zeg het maar....
en op de fiets naar het dorpje, authentiek Spaans, alwaar we bij de visafslag zijn geweest, levendige veiling, leuk om te zien.
Om af te sluiten,
Ruud en Yvonne, nog veel plezier in Rome!
Anouk en Petra,veel plezier in Curaçao!
Anne, gefeliciteerd met je verjaardag, op naar de AOW!
Wilma, ook alvast gefeliciteerd, mooie leeftijd!!!

Liefs van ons xxx

Foto’s

2 Reacties

  1. Saskia:
    29 april 2016
    Lieve meiden,
    Jammer dat jullie tante Sonja niet hebben gevonden, maar de ontmoeting met Peter Koekebakker heeft dat alleszins goedgemaakt!
    Wat gek dat Beppie opeens zo angstig is, en ook lastig met rijden....komt vast wel weer goed!
    Nog 2 km., dan hebben jullie je doel bereikt, heerlijk in Portugal!
    Rust nog even lekker uit en dan hup de grens over en de kip piri piri binnen handbereik!,, Liefs en sterkte met Beppie!
  2. Pieter & Wilma:
    3 mei 2016
    Wat een heerlijk verhaal weer. Ik zie karin al staan voor de camper stukje naar links stukje rechts en dan niet van de weg raken spannend hoor.
    Waar zou Bep geschrokken van zijn vreemd hoor.
    Karin je hebt toch wel een tas meegenomen voor mij zo een al Iet haar tas
    Geniet nog lekker.